Geschiedenis van de heraldiek
Om duidelijk te maken welke ridder schuil ging onder een harnas en helm of aan te geven tot welke partij men behoorde werden middels kleuren en symbolen versieringen aangebracht op de schilden. Daar bleef het niet bij; ook op de paardenkleden, de banieren en de helm (op het helmteken werd het herkenningsteken aangebracht).
Het gebruik van die wapens is aan allerlei gebruiken verbonden. Naast met name
adellijke familiewapens, was het gebruikelijk voor Europese staten, steden, streken en gemeenten om een wapen te voeren. De boerenstand voerde in de vroege middeleeuwen geen wapen, zij gebruikten een huismerk als herkenningsteken.
Dit huismerk was kenmerkend voor de boerderij en werd als brandmerk en teken op zerken gebruikt.
In de late middeleeuwen gingen ook burgers en boeren wapens voeren en soms zijn
de oude huismerken op de wapens afgebeeld.
In de late middeleeuwen was het gebruik van heraldische kentekens dus niet langer het exclusieve domein van de adel en de staat, ook gilden, verenigingen en burgers gingen wapens voeren. Ook ontstond er een uitgebreide kerkelijke heraldiek met eigen regels en vormen.
Naast de adellijke wapens bestaan er dus ook burgerlijke wapens, die de adellijke in aantal ver overtreffen. Het was in Vlaanderen gebruikelijk dat schepenen van een schepenbank met hun familiewapen zegelden en indien dat niet bestond een persoonlijk wapen kozen, dat later vaak werd gezien en gebruikt als familiewapen door de afstammelingen. Ook de Nederlandse regenten gingen wapens voeren.
Wapens van Nederlandse overheidsinstanties worden, na verkregen advies van de
Hoge Raad van Adel, bij Koninklijk Besluit verleend. Het staat iedere burger vrij om een wapen te kiezen en te gebruiken maar het is ongepast om een wapenschild te gebruiken dat aan een ander toebehoort. Ook mag men niet zonder meer een wapenschild gebruiken dat door een naamgenoot gebruikt wordt of werd.
Wapens worden in Nederland geregistreerd en gepubliceerd door de Hoge Raad van Adel en, in het geval van burgers, door instanties als de Friese Raad voor de Genealogie en het Centraal Bureau voor Genealogie. Een geregistreerd burgerwapen wordt in Nederland overigens niet beschermd. Men kan een wapen wettelijk laten beschermen door het te laten registreren bij
een merkenbureau.
In Vlaanderen wordt een officieel wapen toegekend door de Vlaamse Regering,
op advies van de Vlaamse Heraldische Raad.
Bij de erkenning van een wapen kreeg de desbetreffende een wapenbrief mee.
Dit werd tevens gebruikt om wapenbelasting te heffen.
Het gebruik van die wapens is aan allerlei gebruiken verbonden. Naast met name
adellijke familiewapens, was het gebruikelijk voor Europese staten, steden, streken en gemeenten om een wapen te voeren. De boerenstand voerde in de vroege middeleeuwen geen wapen, zij gebruikten een huismerk als herkenningsteken.
Dit huismerk was kenmerkend voor de boerderij en werd als brandmerk en teken op zerken gebruikt.
In de late middeleeuwen gingen ook burgers en boeren wapens voeren en soms zijn
de oude huismerken op de wapens afgebeeld.
In de late middeleeuwen was het gebruik van heraldische kentekens dus niet langer het exclusieve domein van de adel en de staat, ook gilden, verenigingen en burgers gingen wapens voeren. Ook ontstond er een uitgebreide kerkelijke heraldiek met eigen regels en vormen.
Naast de adellijke wapens bestaan er dus ook burgerlijke wapens, die de adellijke in aantal ver overtreffen. Het was in Vlaanderen gebruikelijk dat schepenen van een schepenbank met hun familiewapen zegelden en indien dat niet bestond een persoonlijk wapen kozen, dat later vaak werd gezien en gebruikt als familiewapen door de afstammelingen. Ook de Nederlandse regenten gingen wapens voeren.
Wapens van Nederlandse overheidsinstanties worden, na verkregen advies van de
Hoge Raad van Adel, bij Koninklijk Besluit verleend. Het staat iedere burger vrij om een wapen te kiezen en te gebruiken maar het is ongepast om een wapenschild te gebruiken dat aan een ander toebehoort. Ook mag men niet zonder meer een wapenschild gebruiken dat door een naamgenoot gebruikt wordt of werd.
Wapens worden in Nederland geregistreerd en gepubliceerd door de Hoge Raad van Adel en, in het geval van burgers, door instanties als de Friese Raad voor de Genealogie en het Centraal Bureau voor Genealogie. Een geregistreerd burgerwapen wordt in Nederland overigens niet beschermd. Men kan een wapen wettelijk laten beschermen door het te laten registreren bij
een merkenbureau.
In Vlaanderen wordt een officieel wapen toegekend door de Vlaamse Regering,
op advies van de Vlaamse Heraldische Raad.
Bij de erkenning van een wapen kreeg de desbetreffende een wapenbrief mee.
Dit werd tevens gebruikt om wapenbelasting te heffen.